وقتی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پیکر فرزندش، ابراهیم، را به خاک سپرد چشمانش پر از اشک شد و فرمود:
دل غمگین است و چشم اشک می‏ریزد، ولی سخنی که سبب خشم خدا شود نمی‏گویم.
آنگاه فرمود: ابراهیم! ما، در مرگ تو غمگینیم.
سپس حضرت گوشه قبر را دید که به طور کامل درست نشده، با دست مبارکش آن را صاف کرد، پس از آن فرمود:
هرگاه یکی از شما کاری را انجام داد، حتماً آن را محکم و استوار انجام دهد.(14)